Podobnie jak ubrania mają metki z informacjami o sposobie prania, materiale i producencie, tak i obuwie posiada odpowiednie oznakowanie, którego znajomość jest przydatna podczas jego wyboru oraz niezbędna do właściwej pielęgnacji. Na opakowaniu obowiązkowo podane są informacje o producencie lub importerze (nazwa firmy, logo, adres) oraz nazwa obuwia, kraj pochodzenia, rok produkcji i rozmiar. Producent lub importer mają obowiązek dołączyć do towaru w języku polskim informację o zasadach konserwacji. Ważne jest kupowanie wyłącznie dobrze oznakowanego obuwia, bo nie tylko jest to podstawa wiedzy jak je konserwować, ale też o pochodzeniu i walorach zdrowotnych materiałów, które mają kontakt z ludzką skórą. Symbole umieszczone są obowiązkowo w sposób trwały na obuwiu w formie stempli, wytłoczeń, druków, wszywek, naklejek czy tasiemek i na opakowaniu. Określają one materiał, z jakich buty zostały wykonane.

Buty skórzane ogółem rzecz biorąc są najtrwalsze i najbardziej podatne na zabiegi pielęgnacyjne. Jednocześnie, nawet jeśli są ciężkie, ich parametry higieniczne są bardzo wysokie, bo skóra naturalna oddycha, utrzymując korzystniejszy mikroklimat wewnątrz buta. Buty tekstylne nie są wprawdzie trwałe, ale są tanie, przewiewne, lekkie i wygodne. Najgorzej na tym tle wypadają buty z materiałów syntetycznych – sztucznej, poliuretanowej „skóry”. Czasem materiał ten nawet nie jest specjalnie toksyczny, ale nie jest higieniczny, sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, stopy pieką. Buty te są wprawdzie tanie, ale są również mniej trwałe, nienaprawialne i nie nadają się do pielęgnacji. Takie właśnie buty najczęściej kupujemy i te najczęściej wyrzucamy. W tej kategorii mieszczą się również gumowe klapki i tzw. kroksy.